نحوه ی درمان با رنگ درمانی

 رنگ‌های قرمز و آبی دو منتهی الیهی به حساب می‌آیند که رنگ زرد در مرکز آن‌ها قرار دارد. این رنگ‌ها همچنین سه رنگ اصلی یک رنگین کمان هستند. بیمار ابتدا باید در معرض آزمایش قرار بگیرد تا مشخص شود که کدام رنگ در بدن او وجود ندارد. فقدان یک رنگ را می‌توان با مشاهده رنگ کره چشم، ناخن‌ها، ادرار و مدفوع مشخص کرد. در مواردی که رنگ قرمز در بدن وجود ندارد، چشم‌ها و ناخن‌ها رنگی مایل به آبی به خود گرفته و ادرار و مدفوع سفید یا مایل به آبی می‌شود. اگر رنگ آبی در بدن وجود نداشته باشد، چشم‌ها و ناخن‌ها رنگی مایل به قرمز پیدا کرده و ادرار و مدفوع زرد و یا قرمز رنگ می‌شود.

هر ماده‌ای بر روی زمین دارای رنگ خاصی است. حتی اشعه‌هایی که توسط اجرام آسمانی بر زمین تابیده می‌شوند دارای رنگی به شکل نور سفید هستند. اشعه‌های خورشید دارای 7 رنگ بنفش، نیلی، آبی، سبز، زرد، نارنجی و قرمز می‌باشد. این‌ها رنگ‌های طبیعی هستند که برای حفظ سلامتی و درمان بیماری‌ها کاملاً مؤثر و مفید می‌باشند.

دکتر بابیت، کارشناس برجسته ی رنگ درمانی می‌گوید: «نور خورشید عامل درمانی اصلی در آزمایشگاه طبیعت است و در جایی که نور نتواند وارد آنجا شود، بیماری در آنجا رخ می‌دهد. کلروز، کم‌خونی، لوسمی، لاغری، ضعف ماهیچه‌ای، اختلالات قلب و کبد، استسقاء، نرم شدن استخوان‌ها، تحریک پذیری عصبی، نقص جسمی، اختلال در رشد و یبوست همگی در نتیجه محروم کردن خود از اثرات مفید و موثر نور خورشید به وجود می آید.» نور خورشید نقش مهمی در درمان بیماری‌های مزمن ایفا می‌کند. استفاده سنجیده از نور خورشید را می‌توان بخشی از فرایند درمانی در تقریباً هر بیماری دانست. اشعه‌های خورشید دستگاه هضم و گوارش را بهبود بخشیده، گردش خون و لنف را تسریع می‌بخشد و دفع مواد زائد و سمی را از بدن بوسیله پوست افزایش می‌دهد.

 منبع: روانشناسی رنگها ، تألیف جاناتان دی ولسلی تایلور وترجمه مهدی گنجی